Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

gurges O

  • 1 gurges

    gurges, gitis, m. (verwandt mit gula, gurgulio), I) Strudel, reißende Strömung, reißende Flut u. übh. Tiefe, Abgrund im Wasser, altus, Verg.: rapidus, Liv.: Rheni fossa gurgitibus illis redundans, Cic.: rapi gurgite, Liv.: hauriri gurgitibus, Liv.: u. »eine tiefe u. reißende Stelle«, Liv. 21, 5, 14: poet., alterno procurrens gurgite pontus, v. Ebbe u. Flut, Verg.: im Bilde, vivo gurgite exundat, er quillt über aus lebendigem Born = sprudelt über von natürlicher Beredsamkeit (v. Cicero), Quint. 10, 1, 109: poet. v. tiefen, mit Stromschnellen versehenen Flüssen, Flut, Tiefe, Abgrund, Stygius, Totenreich, Ov.: turbidus (v. Acheron), Verg.: gurgitis huius (des Penëus) ima, Verg.: v. der hohen See, vom sturmbewegten Meere, Flut, Tiefe, Abgrund, gurges ponti, Cic. poët.: salsus g., Lucr.: Carpathius, Verg.: Hiberus, der westl. Ozean, Verg.: Atlanteus, Stat.: Oceani, Amm. – II) übtr.: a) v. Lebl., Schlund, Pfuhl, gurges turpitudinis, Val. Max.: libidinum, Cic. – b) v. Pers., Pfuhl der Lüste, Laster, Schlemmer, Prasser, Verschlemmer, Verprasser, qui immensa aliqua vorago est aut gurges vitiorum turpitudinumque omnium, Cic.: gurges ac vorago patrimonii, Cic.: Alexander Magnus, vere ille gurges miseriarum, Oros.: ebenso absol., quem gurgitem! quam voraginem! Cic.: ille gurges atque helluo, Cic.: Apicius nepotum omnium altissimus gurges, Plin.: pecuniam prandiorum gurgitibus proluere, verschwenden, verprassen, Gell.

    lateinisch-deutsches > gurges

  • 2 gurges

    gurges, gitis, m. (verwandt mit gula, gurgulio), I) Strudel, reißende Strömung, reißende Flut u. übh. Tiefe, Abgrund im Wasser, altus, Verg.: rapidus, Liv.: Rheni fossa gurgitibus illis redundans, Cic.: rapi gurgite, Liv.: hauriri gurgitibus, Liv.: u. »eine tiefe u. reißende Stelle«, Liv. 21, 5, 14: poet., alterno procurrens gurgite pontus, v. Ebbe u. Flut, Verg.: im Bilde, vivo gurgite exundat, er quillt über aus lebendigem Born = sprudelt über von natürlicher Beredsamkeit (v. Cicero), Quint. 10, 1, 109: poet. v. tiefen, mit Stromschnellen versehenen Flüssen, Flut, Tiefe, Abgrund, Stygius, Totenreich, Ov.: turbidus (v. Acheron), Verg.: gurgitis huius (des Penëus) ima, Verg.: v. der hohen See, vom sturmbewegten Meere, Flut, Tiefe, Abgrund, gurges ponti, Cic. poët.: salsus g., Lucr.: Carpathius, Verg.: Hiberus, der westl. Ozean, Verg.: Atlanteus, Stat.: Oceani, Amm. – II) übtr.: a) v. Lebl., Schlund, Pfuhl, gurges turpitudinis, Val. Max.: libidinum, Cic. – b) v. Pers., Pfuhl der Lüste, Laster, Schlemmer, Prasser, Verschlemmer, Verprasser, qui immensa aliqua vorago est aut gurges vitiorum turpitudinumque omnium, Cic.: gurges ac vorago patrimonii, Cic.: Alexander Magnus, vere ille gurges miseriarum, Oros.: ebenso absol., quem gurgitem! quam voraginem! Cic.: ille gurges atque helluo, Cic.: Apicius nepotum omnium altissi-
    ————
    mus gurges, Plin.: pecuniam prandiorum gurgitibus proluere, verschwenden, verprassen, Gell.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > gurges

  • 3 gurges

        gurges itis, m    [GVOR-], a raging abyss, whirlpool, gulf: Rheni fossa gurgitibus illis redundans: turbidus caeno, V.: per medios gurgites, L.: hauriebantur gurgitibus, L.: Stygius, O.: caenosus, the Styx, Iu.— Waters, a stream, sea: Iberus, V.: gurgite ab alto, abyss, V.: Herculeus, i. e. the Atlantic, Iu.—Fig., an abyss, gulf: libidinum: qui est gurges vitiorum: patrimoni, spendthrift.
    * * *
    whirlpool; raging abyss; gulf, the sea; "flood", "stream"

    Latin-English dictionary > gurges

  • 4 gurges

    [st1]1 [-] gurgĕs, ĭtis, m.: a - tourbillon d'eau.    - Cic. Pis. 81 ; Liv. 21, 5, 14; 22, 6, 7. b - masse d'eau.    - Virg. En. 11, 624. c - gouffre, abîme.    - Virg. En. 6, 295.    - Carpathius gurges Neptuni, Virg. G. 4, 386: lames de Carpathos. --- cf. Virg. En. 11, 913, etc.    - fig. gurges vitiorum, Cic. Verr. 3, 23: abîme de vices. --- cf. Cic. Sest. 93 ; 111; Pis. 41. [st1]2 [-] Gurgĕs, ĭtis, m.: - [abcl][b]a - le Gouffre [surnom de Q. Fabius]. --- Macr. S. 2, 9. - [abcl]b - autres pers. --- Juv. 6, 266; Plin. 7, 181.[/b]
    * * *
    [st1]1 [-] gurgĕs, ĭtis, m.: a - tourbillon d'eau.    - Cic. Pis. 81 ; Liv. 21, 5, 14; 22, 6, 7. b - masse d'eau.    - Virg. En. 11, 624. c - gouffre, abîme.    - Virg. En. 6, 295.    - Carpathius gurges Neptuni, Virg. G. 4, 386: lames de Carpathos. --- cf. Virg. En. 11, 913, etc.    - fig. gurges vitiorum, Cic. Verr. 3, 23: abîme de vices. --- cf. Cic. Sest. 93 ; 111; Pis. 41. [st1]2 [-] Gurgĕs, ĭtis, m.: - [abcl][b]a - le Gouffre [surnom de Q. Fabius]. --- Macr. S. 2, 9. - [abcl]b - autres pers. --- Juv. 6, 266; Plin. 7, 181.[/b]
    * * *
        Gurges, gurgitis, pen. corr. m. g. Mart. Une fosse et creux d'une riviere où s'assemble l'eaue et s'engorge en tournoyant.
    \
        Gurges. Virgil. Un gouffre.
    \
        Gurges caeruleus. Ouid. La mer.

    Dictionarium latinogallicum > gurges

  • 5 Gurges

    1.
    gurges, ĭtis, m. [v. gula; and cf. barathron, vorago], a raging abyss, whirlpool, gulf (syn.: vorago, barathrum).
    I.
    Lit. (class.):

    non Rheni fossam gurgitibus illis redundantem,

    Cic. Pis. 33, 81:

    turbidus hic coeno vastaque voragine gurges Aestuat,

    Verg. A. 6, 296:

    multamque trahens sub gurgite arenam Volturnus,

    Ov. M. 15, 714:

    alterno procurrens gurgite pontus,

    Verg. A. 11, 624:

    per medios gurgites (opp. vada),

    Liv. 21, 5, 14:

    deficientibus animis hauriebantur gurgitibus,

    id. 22, 6, 7:

    caenosus,

    the Styx, Juv. 3, 266.—
    II.
    Transf.
    A.
    In gen., waters, stream, sea ( poet.):

    fessos jam gurgite Phoebus Ibero Tingat equos,

    Verg. A. 11, 913:

    Euboicus,

    Ov. M. 9, 227:

    Carpathius,

    Verg. G. 4, 387:

    Atlanteus,

    Stat. Ach. 1, 223:

    Tusci,

    id. S. 4, 5, 4:

    gurgite ab alto,

    Verg. A. 6, 310; 7, 704:

    Herculeus,

    i. e. the Atlantic, beyond Gibraltar, Juv. 14, 280.—
    B.
    Of insatiable craving, an abyss; of persons, a spendthrift, prodigal:

    qui immensa aliqua vorago est, aut gurges vitiorum turpitudinumque omnium,

    Cic. Verr. 2, 3, 9, § 23; cf.:

    divitias in profundissimum libidinum gurgitem profundere,

    id. Sest. 43, 93:

    gurges ac vorago patrimonii,

    id. ib. 52, 111; cf.:

    ille gurges atque heluo, natus abdomini suo,

    id. Pis. 17, 41:

    Apicius, nepotum omnium altissimus gurges,

    Plin. 10, 48, 68, § 133.
    2.
    Gurges, ĭtis, m., a surname.
    I.
    Q. Fabius, Q. F. M. N. Gurges, Macr. S. 2, 9.—
    II.
    Fabius Gurges, Juv. 6, 266.—
    III.
    C. Volcatius Gurges, Plin. 7, 53, 54, § 181.

    Lewis & Short latin dictionary > Gurges

  • 6 gurges

    1.
    gurges, ĭtis, m. [v. gula; and cf. barathron, vorago], a raging abyss, whirlpool, gulf (syn.: vorago, barathrum).
    I.
    Lit. (class.):

    non Rheni fossam gurgitibus illis redundantem,

    Cic. Pis. 33, 81:

    turbidus hic coeno vastaque voragine gurges Aestuat,

    Verg. A. 6, 296:

    multamque trahens sub gurgite arenam Volturnus,

    Ov. M. 15, 714:

    alterno procurrens gurgite pontus,

    Verg. A. 11, 624:

    per medios gurgites (opp. vada),

    Liv. 21, 5, 14:

    deficientibus animis hauriebantur gurgitibus,

    id. 22, 6, 7:

    caenosus,

    the Styx, Juv. 3, 266.—
    II.
    Transf.
    A.
    In gen., waters, stream, sea ( poet.):

    fessos jam gurgite Phoebus Ibero Tingat equos,

    Verg. A. 11, 913:

    Euboicus,

    Ov. M. 9, 227:

    Carpathius,

    Verg. G. 4, 387:

    Atlanteus,

    Stat. Ach. 1, 223:

    Tusci,

    id. S. 4, 5, 4:

    gurgite ab alto,

    Verg. A. 6, 310; 7, 704:

    Herculeus,

    i. e. the Atlantic, beyond Gibraltar, Juv. 14, 280.—
    B.
    Of insatiable craving, an abyss; of persons, a spendthrift, prodigal:

    qui immensa aliqua vorago est, aut gurges vitiorum turpitudinumque omnium,

    Cic. Verr. 2, 3, 9, § 23; cf.:

    divitias in profundissimum libidinum gurgitem profundere,

    id. Sest. 43, 93:

    gurges ac vorago patrimonii,

    id. ib. 52, 111; cf.:

    ille gurges atque heluo, natus abdomini suo,

    id. Pis. 17, 41:

    Apicius, nepotum omnium altissimus gurges,

    Plin. 10, 48, 68, § 133.
    2.
    Gurges, ĭtis, m., a surname.
    I.
    Q. Fabius, Q. F. M. N. Gurges, Macr. S. 2, 9.—
    II.
    Fabius Gurges, Juv. 6, 266.—
    III.
    C. Volcatius Gurges, Plin. 7, 53, 54, § 181.

    Lewis & Short latin dictionary > gurges

  • 7 gurges

    itis m.
    1) водоворот, омут ( turbidus V); поэт. воды, море (g. Lethaeus Ctl; Atlantēus St; Carpathīus V; rari nantes in gurgite vasto V)
    2) пучина, бездна (vitiorum, libidinum C)
    3) пожиратель, мот, расточитель (g. patrimonii C)

    Латинско-русский словарь > gurges

  • 8 gurges

    n. חלק בשלט אבירים
    * * *
    םיריבא טלשב קלח

    English-Hebrew dictionary > gurges

  • 9 gurges

    n. Een deel van ridderschild

    English-Dutch dictionary > gurges

  • 10 gurges

    n. del av riddarsköld

    English-Swedish dictionary > gurges

  • 11 gurges

    , gitis m
      пучина, водоворот

    Dictionary Latin-Russian new > gurges

  • 12 Омут

    - gurges,itis,m; vorago,inis,f;

    Большой русско-латинский словарь Поляшева > Омут

  • 13 vorago

    vŏrāgo, ĭnis, f. [voro] [st2]1 [-] tourbillon (d'eau). [st2]2 [-] gouffre, abîme (dans la terre).    - summersus equus voraginibus, Cic. Div. 1, 33, 73: cheval submergé par des tourbillons.    - vastā voragine gurges aestuat, Virg. En. 6, 296: un gouffre, agité de vastes remous, bouillonne.    - cavernae et voragines longa vetustate in altum cavatae jacent, Curt. 8: il y a des cavernes et des gouffres profondément creusés avec le temps.    - vos geminae voragines scopulique rei publicae, Cic. Pis. 18, 41: vous, les deux gouffres et écueils de la république (= les fléaux).    - gurges et vorago patrimonii, Cic. Sest. 52, 111: gouffre dévorant de ton patrimoine.    - vorago aut gurges vitiorum, Cic. Verr. 2, 3, 9, 23: gouffre ou abîme de tous les vices.    - avaritia, manifestae praedae avidissima vorago, Val. Max. 9, 4: l'avarice, dévorant avec grande avidité la proie qu'elle rencontre.
    * * *
    vŏrāgo, ĭnis, f. [voro] [st2]1 [-] tourbillon (d'eau). [st2]2 [-] gouffre, abîme (dans la terre).    - summersus equus voraginibus, Cic. Div. 1, 33, 73: cheval submergé par des tourbillons.    - vastā voragine gurges aestuat, Virg. En. 6, 296: un gouffre, agité de vastes remous, bouillonne.    - cavernae et voragines longa vetustate in altum cavatae jacent, Curt. 8: il y a des cavernes et des gouffres profondément creusés avec le temps.    - vos geminae voragines scopulique rei publicae, Cic. Pis. 18, 41: vous, les deux gouffres et écueils de la république (= les fléaux).    - gurges et vorago patrimonii, Cic. Sest. 52, 111: gouffre dévorant de ton patrimoine.    - vorago aut gurges vitiorum, Cic. Verr. 2, 3, 9, 23: gouffre ou abîme de tous les vices.    - avaritia, manifestae praedae avidissima vorago, Val. Max. 9, 4: l'avarice, dévorant avec grande avidité la proie qu'elle rencontre.
    * * *
        Vorago, pen. prod. voraginis, pen. cor. f. g. Cic. Gouffre.
    \
        Pigra vorago. Sil. Limonneux et bourbeux.
    \
        Vasta voragine exaestuat gurges. Virgil. Cupidité furieuse.
    \
        Graues et propemodum immobiles currus illuuie et voragine haerebant. Curt. Ne povoyent aller avant, à cause des boues et fanges ou bourbiers.

    Dictionarium latinogallicum > vorago

  • 14 vorago

    vorāgo, inis, f. (voro), der Schlund, Abgrund, die Schlucht, die fast bodenlose Tiefe, die alles verschlingt, I) eig., in der Erde, Liv. 7, 6, 2. Curt. 5, 4 (15), 23 u. 8, 2 (8), 23: voragines lacunaeque, Curt. 8, 14 (47), 8: voragines eluviesque, Curt. 8, 11 (39), 7: inluvies ac voragines, Curt. 8, 14 (47), 4: bes. im Wasser, der Strudel, cavernae et voragines, Curt. 8, 10 (37), 24: praealtae fluvii ac profundae voragines, Liv.: summersus equus voraginibus, Cic.: im Bilde, explicet se Cotta, si potest, ex hac voragine, Lact. 2, 8, 55. – II) übtr., ventris, Schlund, Abgrund, Ov.: u. so insatiabilis vorago ventris et gutturis, Augustin.: avaritia, manifestae praedae avidissima vorago, Val. Max.: gurges (Versäufer) ac vorago (Verprasser) patrimonii, Cic.: vorago (Pfuhl) aut gurges (Schlund) vitiorum, Cic. (vgl. gurges no. I, b): vos, geminae voragines (Schlingbäuche) scopulique rei publicae, Cic.: mensarum voragines, die Schwelgereien bei der Tafel, Amm. 14, 6, 16.

    lateinisch-deutsches > vorago

  • 15 verschwelgen

    verschwelgen, dissipare per luxum (durch Schwelgerei zersplittern, z.B. avitas opes). abligurrire (verleckern, vernaschen, z.B. patria bona: u. fortunas suas). – der du dein Vermögen versoffen u. verschwelgt hast, gurges ac vorago patrimonii. Verschwelgen, das, abligurritio (das Verleckern). – Verschwelger, vorago (der Verfresser). – gurges (der Versäufer); verb. gurges ac vorago (z.B. patrimonii).

    deutsch-lateinisches > verschwelgen

  • 16 vorago

    vorāgo, inis, f. (voro), der Schlund, Abgrund, die Schlucht, die fast bodenlose Tiefe, die alles verschlingt, I) eig., in der Erde, Liv. 7, 6, 2. Curt. 5, 4 (15), 23 u. 8, 2 (8), 23: voragines lacunaeque, Curt. 8, 14 (47), 8: voragines eluviesque, Curt. 8, 11 (39), 7: inluvies ac voragines, Curt. 8, 14 (47), 4: bes. im Wasser, der Strudel, cavernae et voragines, Curt. 8, 10 (37), 24: praealtae fluvii ac profundae voragines, Liv.: summersus equus voraginibus, Cic.: im Bilde, explicet se Cotta, si potest, ex hac voragine, Lact. 2, 8, 55. – II) übtr., ventris, Schlund, Abgrund, Ov.: u. so insatiabilis vorago ventris et gutturis, Augustin.: avaritia, manifestae praedae avidissima vorago, Val. Max.: gurges (Versäufer) ac vorago (Verprasser) patrimonii, Cic.: vorago (Pfuhl) aut gurges (Schlund) vitiorum, Cic. (vgl. gurges no. I, b): vos, geminae voragines (Schlingbäuche) scopulique rei publicae, Cic.: mensarum voragines, die Schwelgereien bei der Tafel, Amm. 14, 6, 16.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > vorago

  • 17 vorago

    vŏrāgo, ĭnis, f. [voro], an abyss, gulf, whirlpool, depth, chasm.
    I.
    Lit., of watery depths:

    summersus equus voraginibus,

    Cic. Div. 1, 33, 73:

    vastāque voragine gurges Aestuat,

    Verg. A. 6, 296; Cat. 17, 26; Curt. 8, 14, 8:

    explicet se Cotta, si potest, ex hac voragine,

    Lact. 2, 8, 55.—Of a gulf or chasm in the earth, Liv. 7, 6, 1; Curt. 8, 14, 2.— Poet., of a devouring maw or stomach:

    ventris,

    Ov. M. 8, 843.—
    II.
    Transf.:

    vos geminae voragines scopulique rei publicae,

    i. e. gulfs, Cic. Pis. 18, 41:

    gurges et vorago patrimonii,

    devourer, squanderer, spendthrift, id. Sest. 52, 111:

    vorago aut gurges vitiorum,

    abyss, id. Verr. 2, 3, 9, § 23:

    avaritia, manifestae praedae avidissima vorago,

    abyss, gulf, Val. Max. 9, 4 init.

    Lewis & Short latin dictionary > vorago

  • 18 Schwelger

    Schwelger, helluo. gurges. nepos (ein Prasser); auch verb. gurges atque helluo.

    deutsch-lateinisches > Schwelger

  • 19 aestuo

    aestŭo, āre, āvi, ātum - intr. - [st1]1 [-] brûler, être brûlant, être échauffé, avoir chaud.    - aestuat aer, Prop.: l'air est brûlant.    - dum scribilitae aestuant, Plaut.: pendant que les tourtes sont chaudes. [st1]2 [-] au fig. brûler (d'amour, de jalousie...); se passionner.    - desiderio alicujus aestuare, Cic. Fam. 7: brûler d'impatience de revoir qqn.    - aestuare invidiā, Sall. C. 23: brûler de jalousie.    - rex Odrysius in illa aestuat, Ov. M. 6: le roi Odrysius brûle d'amour pour elle.    - minari aestuat, Claud.: il brûle d'aller porter la menace. [st1]3 [-] bouillonner, être agité, fermenter.    - aestuantia vina, Pall.: vins qui fermentent.    - gurges aestuat, Virg.: le gouffre bouillonne. [st1]4 [-] au fig. être agité, se tourmenter, s'inquiéter, être inquiet; flotter, hésiter, être irrésolu, être incertain.    - aestuat dubitatione, Cic.: il flottait incertain.    - aestuatum est... quisnam modis... Arn.: on se demanda comment...
    * * *
    aestŭo, āre, āvi, ātum - intr. - [st1]1 [-] brûler, être brûlant, être échauffé, avoir chaud.    - aestuat aer, Prop.: l'air est brûlant.    - dum scribilitae aestuant, Plaut.: pendant que les tourtes sont chaudes. [st1]2 [-] au fig. brûler (d'amour, de jalousie...); se passionner.    - desiderio alicujus aestuare, Cic. Fam. 7: brûler d'impatience de revoir qqn.    - aestuare invidiā, Sall. C. 23: brûler de jalousie.    - rex Odrysius in illa aestuat, Ov. M. 6: le roi Odrysius brûle d'amour pour elle.    - minari aestuat, Claud.: il brûle d'aller porter la menace. [st1]3 [-] bouillonner, être agité, fermenter.    - aestuantia vina, Pall.: vins qui fermentent.    - gurges aestuat, Virg.: le gouffre bouillonne. [st1]4 [-] au fig. être agité, se tourmenter, s'inquiéter, être inquiet; flotter, hésiter, être irrésolu, être incertain.    - aestuat dubitatione, Cic.: il flottait incertain.    - aestuatum est... quisnam modis... Arn.: on se demanda comment...
    * * *
        AEstuo, aestuas, aestuare, AEstu feruere. Iuuenal. Cic. Avoir grand chauld, et comme estouffer de chauld.
    \
        AEstuare. Virg. Rendre ou jecter une vapeur ou fumee chaulde.
    \
        AEstuare desyderio. Cic. Ardoir, ou Brusler de desir.
    \
        Dies aestuat. Lucan. Le jour est fort chauld.
    \
        Mare aestuat, Id est agitatur. Curtius. La mer est esmeue.
    \
        Ventus aestuat in eum locum. Sueton. Le vent s'engouffre et s'entonne en ce lieu là.
    \
        AEstuare. Cic. Estre en angoisse et fort perturbé.
    \
        AEstuat in aurum. Claud. Il brusle apres l'or, Il ard d'avarice.
    \
        Lenius aestuare. Ouid. Aimer moins ardemment.
    \
        AEstuat dubitatione. Cic. Il est en si grand doubte et perplexité, qu'il ne scait qu'il doibt faire, Il est en transè.
    \
        AEstuare inuidia. Sallust. Estre fort hay.

    Dictionarium latinogallicum > aestuo

  • 20 ingurgito

    ingurgĭto, āre, āvi, ātum [in + gurges] - tr. - [st1]1 [-] engouffrer.    - merum saevienti ventri tuo soles aviditer ingurgitare, Apul. M. 4, 7: tu as l'habitude d'engloutir du vin pur dans ton ventre déchaîné.    - Plin. 17, 2, 2, § 15; Plaut. Curc. 126. [st1]2 [-] plonger comme dans un gouffre.    - se ingurgitare in flagitia, Cic. Pis 42: se plonger dans un abîme de débauches.    - se ingurgitare in alicujus copias, Cic. Phil. 2, 66: se plonger jusqu'au cou dans les richesses de qqn. --- cf. Gell. 5, 16, 5.    - se ingurgitare, Cic. Fin. 3, 23: se gorger de vin.    - ou ingurgitari, Petr. 79: se gorger de vin.    - ingurgitare ingenium crebris poculis, Gell. 15, 2, 3: noyer son intelligence au fond de nombreuses coupes.    - se rursus ingurgitant, Cic. Fin. 3, 8, 23: ils recommencent leurs orgies.    - Rhodanus palude sese ingurgitat, nomine Lemanno, Amm. 15, 11, 16: le Rhône se jette dans un lac appelé Léman.
    * * *
    ingurgĭto, āre, āvi, ātum [in + gurges] - tr. - [st1]1 [-] engouffrer.    - merum saevienti ventri tuo soles aviditer ingurgitare, Apul. M. 4, 7: tu as l'habitude d'engloutir du vin pur dans ton ventre déchaîné.    - Plin. 17, 2, 2, § 15; Plaut. Curc. 126. [st1]2 [-] plonger comme dans un gouffre.    - se ingurgitare in flagitia, Cic. Pis 42: se plonger dans un abîme de débauches.    - se ingurgitare in alicujus copias, Cic. Phil. 2, 66: se plonger jusqu'au cou dans les richesses de qqn. --- cf. Gell. 5, 16, 5.    - se ingurgitare, Cic. Fin. 3, 23: se gorger de vin.    - ou ingurgitari, Petr. 79: se gorger de vin.    - ingurgitare ingenium crebris poculis, Gell. 15, 2, 3: noyer son intelligence au fond de nombreuses coupes.    - se rursus ingurgitant, Cic. Fin. 3, 8, 23: ils recommencent leurs orgies.    - Rhodanus palude sese ingurgitat, nomine Lemanno, Amm. 15, 11, 16: le Rhône se jette dans un lac appelé Léman.
    * * *
        Ingurgito, ingurgitas, pen. cor. ingurgitare. Cic. Engorger, Se remplir excessivement de viandes, Se crever de manger.
    \
        Ingurgitare se cibis. Cic. Se gorger de viandes.
    \
        Ingurgitare se in flagitia. Cic. Se fourrer et plonger tout dedens.
    \
        Ingurgitare se in philosophiam. Gel. S'y mettre bien avant.
    \
        Ingurgitare se in copias alicuius. Cic. Se fourrer asprement dedens les biens d'un autre, comme font les affamez ou gouluz dedens la viande, S'y fourrer jusques aux oreilles.

    Dictionarium latinogallicum > ingurgito

См. также в других словарях:

  • gurges — 1660s, from L. gurges, lit. whirlpool (see REGURGITATION (Cf. regurgitation)) …   Etymology dictionary

  • GURGES — cogn Qu. Fabii Rulliani filii, a devorato patrimonio illi impositum. Macrob. Sat. l. 2. c. 9 …   Hofmann J. Lexicon universale

  • Gurges — Den Namen Quintus Fabius Maximus Gurges trugen mehrere Persönlichkeiten der römischen Republik: Quintus Fabius Maximus Gurges (Konsul 292 v. Chr.), Konsul in den Jahren 292 und 276 v. Chr. Quintus Fabius Maximus Gurges (Konsul 265 v. Chr.), Sohn… …   Deutsch Wikipedia

  • gurges — n. part of a knight s shield …   English contemporary dictionary

  • gurges — gur·ges …   English syllables

  • gurges — ˈgər ˌjēz noun ( es) Etymology: Latin, whirlpool : a heraldic charge consisting of a spiral made up of two narrow bands argent and azure and conventionally representing a whirlpool …   Useful english dictionary

  • Fabius Maximus Gurges — Den Namen Quintus Fabius Maximus Gurges trugen mehrere Persönlichkeiten der römischen Republik: Quintus Fabius Maximus Gurges (Konsul 292 v. Chr.), Konsul in den Jahren 292 und 276 v. Chr. Quintus Fabius Maximus Gurges (Konsul 265 v. Chr.), Sohn… …   Deutsch Wikipedia

  • Quintus Fabius Maximus Gurges (Consul -292) — Quintus Fabius Maximus Gurges (consul en 292) Pour les articles homonymes, voir Fabius Maximus. Quintus Fabius Maximus Gurges (v. 320 / v.270 av. J. C.) est un consul romain en 292 et 276 av. J. C. Fils du consulaire Quintus Fabius Maximus… …   Wikipédia en Français

  • Quintus Fabius Maximus Gurges (Consul En -292) — Pour les articles homonymes, voir Fabius Maximus. Quintus Fabius Maximus Gurges (v. 320 / v.270 av. J. C.) est un consul romain en 292 et 276 av. J. C. Fils du consulaire Quintus Fabius Maximus Rullianus, sa jeunesse fut assez brouillonne et il… …   Wikipédia en Français

  • Quintus Fabius Maximus Gurges (Consul En 292 Av. J.-C.) — Quintus Fabius Maximus Gurges (consul en 292) Pour les articles homonymes, voir Fabius Maximus. Quintus Fabius Maximus Gurges (v. 320 / v.270 av. J. C.) est un consul romain en 292 et 276 av. J. C. Fils du consulaire Quintus Fabius Maximus… …   Wikipédia en Français

  • Quintus Fabius Maximus Gurges (consul -292) — Quintus Fabius Maximus Gurges (consul en 292) Pour les articles homonymes, voir Fabius Maximus. Quintus Fabius Maximus Gurges (v. 320 / v.270 av. J. C.) est un consul romain en 292 et 276 av. J. C. Fils du consulaire Quintus Fabius Maximus… …   Wikipédia en Français

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»